ร่างบางยืนชำระกายอยู่ภายใต้หยาดน้ำจากฝักบัว
ผมสีน้ำตาลอ่อนชุ่มไปด้วยน้ำแล้วลู่มาบนใบหน้าน่ารัก
ผิวกายที่เคยขาวซีดตอนนี้กลับขึ้นสีชมพูอ่อนราวกับกลีบดอกซากุระที่เกิดขึ้นจากความอุ่นของน้ำที่กระทบกับร่างบางอยู่ตลอดเวลา
ล้างความเศร้าหมองและอดีตที่ไม่ดีไปให้หมดเพื่อพ่อกับแม่ที่จากไปจะได้สบายใจ...
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นแต่แบคฮยอนไม่ได้ยินแม้แต่น้อย
และส่วนนึงก็ไม่คิดอยู่แล้วว่าจะมีคนเปิดประตูเพราะตัวเองก็ได้ล็อคไว้เรียบร้อย
แต่หารู้ไม่ว่าล็อคประตูห้องน้ำมันพังมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว...
“อ๊ะ !”
ร่างบางสะดุ้งเมื่อจู่ๆ
ก็มีแขนแกร่งมาโอบตัวไว้แล้วรั้งร่างบางให้ไปแนบชิดกับแผงอกกว้างที่เปลือยเปล่า...
“พี่อาบน้ำด้วยนะครับแบคฮยอน”
“พ.. พี่ชานยอล
ปล่อยแบคฮยอนเถอะฮะ” ร้องขอเสียงสั่นเมื่อหัวใจดวงน้อยกำลังเต้นรุนแรงจนกลัวว่าจะเหนื่อยตายเสียก่อน
ชานยอลเอื้อมไปเปิดน้ำให้แรงขึ้นจนร่างทั้งสองเปียกปอนเหมือนกัน
“แบคฮยอนสระผมให้พี่หน่อยนะครับ”
“ต.. แต่...”
“นะครับ” ก้มใบหน้าลงไปซุกที่ซอกคอขาว พ่นลมหายใจร้อนใส่จนแบคฮยอนขนลุกวาบไปทั้งตัว
การที่พี่ชานยอลมาอ้อนแบบนี้
มันอาจจะทำให้แบคฮยอนตายง่ายกว่าการที่พี่ชานยอลจะใช้ปืนยิงแบคฮยอนอีกนะฮะ !
“ดูแลพี่หน่อยสิ
เดี๋ยวพี่จะไม่อยู่บ้านเป็นอาทิตย์เลยนะแบคฮยอน”
“แล้วอาบน้ำให้นี่เขาเรียกดูแลตรงไหนกันฮะพี่ชานยอล
?”
ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงจัดจนลามมาถึงหู
ชานยอลที่เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักของแบคฮยอน
แกล้งรั้งตัวให้ร่างบางหันมาทางเขา
แต่เมื่อทำอย่างนั้นแล้วก็เหมือนกับจะเป็นการแกล้งตัวเองแทนเสียแล้ว...
“แบคฮยอน...” พูดเบาๆราวกับเพ้อออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ผิวขาวเนียนละเอียดที่ขึ้นสีชมพูอ่อนทำให้แบคฮยอนน่ารักขึ้นเป็นเท่าตัว
แถมดวงตาใสที่พยายามเสมองไปทางอื่นก็กำลังสั่นพร่าและเคลือบไปด้วยความใสของหยาดน้ำ
ถึงแบคฮยอนจะไม่ได้ตั้งใจและไม่รู้ตัว...
แต่สิ่งที่แบคฮยอนเป็นอยู่ตอนนี้มันไม่ต่างอะไรจากการยั่วชานยอลเลยสักนิด !
ไม่อยากอาบแล้วน้ำอ่ะ
ไว้ทีหลังก็ได้ !
“พี่ชาน.. อื้อ !”
ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะพูดอะไรออกไป ริมฝีปากบางก็ถูกทาบทับเสียก่อน
ดวงตาเรียวเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ชานยอลประกบริมฝีปากหยักลงมา
แถมยังอยู่ในสภาพเปลือยทั้งคู่อีก..
ร่างบางถูกดันจนแผ่นหลังสัมผัสได้กับความเย็นของกำแพงห้องน้ำทั้ง
ๆที่ริมฝีปากยังไม่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
ความเย็นจากกำแพงห้องบวกกับไออุ่นจากร่างหนาและสายน้ำที่รินไหลลงมาไม่หยุดกำลังทำให้อุณหภูมิในตัวกำลังแปรปรวนจนแทบจะหมดแรง
“อืมม...” เสียงครางทุ้มในลำคอราวกับจะร้องขออีกคนช่วยเปิดทางให้ลิ้นร้อนสามารถแทรกเข้าไปลิ้มรสความหวาน
แต่แบคฮยอนก็ไม่ยอม...
ทำได้แค่เพียงเม้มคลึงริมฝีปากบางอย่างเอาใจหวังจะให้แบคฮยอนใจอ่อนอยู่เป็นเวลานาน มือหนาก็สัมผัสนู่นนี่อย่างเนียนๆ
ทำให้ร่างบางสะดุ้งอยู่หลายครั้งหลายครา
แต่สักพักก็ผละตัวออกมาแล้วจ้องไปที่ดวงตาเรียวเล็กที่หยาดเยิ้มด้วยน้ำใส
แถมประโยคต่อมาที่ชานยอลถามแบคฮยอนก็แทบจะทำให้คนตัวเล็กอยากจะระเบิดตัวเองตายทันที
!
“จะที่นี่หรือไปที่เตียงครับตัวเล็ก”
“พี่ชานยอล !”
“ถ้าเสียงจะเสียงดังต้องไปที่เตียงนะ
ในนี้มันก้อง” ยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วเอื้อมมือไปข้างหลังเพื่อที่จะปิดน้ำ
ก่อนจะย่อตัวลงแล้วซ้อนร่างบางขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าสาว
“อ๊ะ ! ป.. ปล่อยแบคฮยอนนะพี่ชานยอล ! แบคฮยอนยังอาบน้ำไม่เสร็จ
!”
มือเล็กทุบลงบนอกกว้างที่ตนเองนอนซุกมาทั้งคืน...
แต่ชานยอลไม่ได้ระแคะระคายผิวแม้แต่น้อย แถมยังเร่งขายาวให้ก้าวเร็วขึ้นอีกต่างหาก
มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างทั้งสองอยู่บนเตียงเสียแล้ว...
ชานยอลขยับกายมาทาบทับแบคฮยอนไว้แนบสนิทจนอากาศเล็ดลอดผ่านไม่ได้
ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศในตอนนี้ยังไม่สามารถดับอุณหภูมิความร้อนจากคนทั้งสองได้เลยแม้แต่น้อย
“ยังอาบไม่เสร็จอะไร
หอมขนาดนี้น่ะ หืมม...” กดจมูกโด่งสันลงบนแก้มขึ้นสีของคนตัวเล็กแล้วสูดดมเข้าไปจนเต็มปอด
“ต..
แต่พี่ชานยอลจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอฮะ ? เดี๋ยวแบคฮยอนอาบให้ก็ได้
อ๊ะ !” หลุดร้องออกมาเมื่อลำคอระหงส์กำลังโดดริมฝีปากหยักดูดเม้มจนรู้สึกเจ็บ
“เดี๋ยวค่อยอาบก็ได้นี่ครับ...”
พูดเสียงอู้อี้ทั้งที่ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองแบคฮยอนที่กำลังหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว
ลิ้นสากไล้เลียต่ำลงมาเรื่อยจนมาถึงแผ่นอกเล็กที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงอย่างแรง...
“ยังไงก็เลอะอยู่ดี”
“ฮ.. ฮื้ออ..” สัมผัสหวาบหวามที่ยอดอกสีหวานทำให้เผลอหลุดครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น
ลิ้นร้อนไล้วนสลับกับดูดเม้มจนแผ่นอกบางเผลอแอ่นรับอย่างลืมตัว ตาทั้งสองข้างหลับสนิทแน่นด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่ผสมปนเปกัน
“พ.. พี่ชานยอล...”
เสียงเรียกแผ่ว
สั่นพร่าเมื่อมือหนาเลื่อนต่ำลงไปจนสัมผัสเข้ากับแก่นกายเล็กที่กำลังชูชันขึ้นเพราะความต้องการที่ชานยอลตั้งใจเล้าโลมให้มันเกิดขึ้น
“รีบหน่อยนะเพราะพี่ต้องไปทำงาน...” เสียงแหบเอ่ยขึ้นเมื่อริมฝีปากผละออกจากยอดอก
ก่อนจะเลื่อนตัวต่ำลงไปแล้วใช้ลิ้นร้อนสัมผัสที่ปลายแก่นกายสีชมพูอ่อน
“อ๊ะ.. พ..
พี่ชานยอลอย่า อื้ออ..” เชิดหน้าขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงโพลงปากร้อนที่เข้าครอบครองแก่นกายของตน
สัมผัสที่แบคฮยอนไม่เคยได้รับมาก่อนกำลังทำให้หัวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกมาข้างนอก
ชานยอลเปลี่ยนจากจังหวะเนิบนาบให้เร็วขึ้นจนเอวบางบิดพลิ้วด้วยความเสียวซ่าน ความอึดอัดแล่นปราดจากท้องน้อยไปถึงแก่นกายที่ถูกครอบครองไว้
“อ๊ะ อื้ออ.. จ..
จะไปแล้ว อ๊ะ !” มือเล็กเอื้อมไปจิกผมสีน้ำตาลเข้มไว้อย่างลืมตัว
แม้ตั้งใจจะผลักให้อีกคนออกไปจากตัวแต่ก็ไม่ทันแล้ว..
น้ำสีขาวขุ่นออกมาใส่โพลงปากชานยอล
แถมยังกลืนลงคอไปอย่างไม่นึกรังเกียจแม้แต่น้อย
ร่างบางนอนหอบแฮ่กจนชานยอลนึกสงสารถ้าจะทำอะไรต่อ.. แต่ถ้าไม่มีอะไรจริงๆ
เขาก็คงต้องตายแน่ๆ ตอนนี้
นิ้วยาวเลื่อนไปสัมผัสกับช่องทางด้านหลัง
นวดคลึงอยู่อย่างนั้นเพื่อให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายแล้วไม่เจ็บยามที่มีสิ่งแปลกปลอมแทรกเข้าไป
“พ.. พี่ชานยอล
อย่า...”
“ไม่เจ็บหรอกนะแบคฮยอน...”
“แบคฮยอนกลัว...”
ครั้งแรกของแบคฮยอนค่อยๆ
กลับมาฉายซ้ำอีกครั้ง
เรียกหยาดน้ำใสให้เอ่อล้นขึ้นมาเต็มหน่วยตา
วันนั้นชานยอลทำร้ายแบคฮยอนจนเจ็บเจียนตายขนาดไหน...
แบคฮยอนจำมันได้ดีทุกอย่าง
“จะไม่ทำให้เจ็บอย่างตอนนั้นอีกแล้วแบคฮยอน..
เชื่อใจพี่นะครับ” เหมือนรู้ว่าคนตัวเล็กหวาดกลัวอะไร
จึงพูดปลอบใจไปแล้วเลื่อนตัวขึ้นไปจุมพิตเบาๆ ที่ริมฝีปากบาง
นิ้วยาวค่อยๆ
แทรกเข้าไปตามความยาวจนสุดข้อแล้วค้างนิ่งไว้เพื่อให้อีกคนค่อยๆ ปรับตัว
“จ.. เจ็บ !”
“ไม่ต้องเกร็งนะคนดี”
ช่องทางเกร็งแน่นจนแทบจะไม่สามารถขยับนิ้วได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะทำอะไรไม่ได้เลย.. ชานยอลค่อยๆ
ขยับนิ้วที่ยังอยู่ในช่องทางรักไปมาเพื่อสร้างความต้องการแล้วให้อีกคนผ่อนคลายลงมาบ้าง
“อ๊ะ.. ฮื้ออ..”
ครางออกมาแผ่วเบาเมื่อนิ้วยาวได้สัมผัสเข้ากับจุดกระสันของคนตัวเล็ก
ช่องทางเริ่มผ่อนลงจนชานยอลสามารถขยับเข้าออกได้
จังหวะเริ่มเร็วขึ้นจนแผ่นหลังเริ่มแอ่นขึ้นจากเตียง จากที่ใช้นิ้วเดียวก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสอง
เรียกเสียงหวานให้ครางดังขึ้นมากกว่าเดิม
“ถ้าเจ็บก็จิกลงบนหลังพี่นะแบคฮยอน”
พูดเสียงสั่นแล้วถอนนิ้วออกมา
มือหนาประคองแก่นกายไว้ในมือ ถูไถกับช่องทางรักเพื่อกระตุ้นความต้องการให้เพิ่มสูงขึ้น
ก่อนจะค่อยๆ แทรกส่วนหัวเข้าไป
“อ๊า ! เจ็บ.. ฮึก !” สะอื้นออกมาพร้อมกับน้ำตาใสที่ไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย
ชานยอลกัดฟันแน่นเมื่อแบคฮยอนเกร็งแน่นจนรู้สึกปวดหนึบไปทั้งกาย
เล็บคมจิกเข้ากับแผ่นหลังเพื่อระบายความเจ็บ
แต่ที่สุดแล้วมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิดเดียว..
“ขอโทษนะแบคฮยอน”
เอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกผิดเมื่อเห็นน้ำตาของคนตัวเล็กหลั่งรินออกมาอีกครั้ง
แต่ถ้าจะให้ถอนตัวไปตอนนี้มันก็ทำไม่ได้จริงๆ...
ค่อยๆ
ขยับกายเข้าไปทีละนิดเพื่อไม่ให้อีกคนได้ค่อยๆ ปรับตัว
แล้วในที่สุดช่องทางสีหวานก็กลืนกินแก่นกายเข้าไปจนหมด..
“หายเจ็บหรือยังแบคฮยอน
?”
“ไม่เลย อ๊ะ !” สะดุ้งโหยงแล้วร้องออกมาเมื่อจู่ๆ ชานยอลก็เริ่มขยับตัวเข้าออกเนิบนาบ
“อย่าเกร็งแบบนั้น...”
“อ.. อื้ออออ...”
มือเล็กยกขึ้นปิดปากของตัวเองไม่ให้หลุดเสียงที่น่าอายออกไป แต่ชานยอลกลับดึงมือออกแล้วสัมผัสเบาๆ
ที่ริมฝีปากบาง
“ไม่ต้องอายหรอก..
ครางให้พี่ฟังน่ะดีแล้วครับ” ยิ้มให้อย่างหยอกล้อ
เรียกค้อนจากร่างบางที่กำลังโดนกลั่นแกล้ง
“แบคฮยอนจะเงียบ..
อ๊ะ !” พูดไม่ทันจบก็ร้องอีกมาอีกคราเมื่อชานยอลเริ่มขยับกายต่อ ความยาวเสียดสีไปกับช่องทางรักเรื่อยๆ แม้ความเจ็บจะยังคงมีอยู่หากแต่ความรู้สึกดีกลับเริ่มแทรกแซงเข้ามาจนเกือบหมด...
“อ๊ะ.. อ๊ะ..”
ร่างบางเริ่มสั่นคลอนเมื่ออีกคนเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ริมฝีปากบางเผยอออกเพื่อกอบโกยอากาศ
แต่ก็โดนริมฝีปากหยักอีกคนเข้ามาทาบทับไว้อีก...
“อื้มมม...” ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปชิมความหวานอย่างที่ใจต้องการ
ค่อยไล้จากฟันเรียงสวยแล้วหยอกล้อกับลิ้นเรียวเล็กที่พยายามหนีจากการลุกล้ำ
“อื้อ !” ส่วนล่างเริ่มโถมหนักขึ้นทั้งที่ยังไม่ยอมผละริมฝีปากออกไป
ลิ้นร้อนเข้าเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเรียวสำเร็จ ดูดดึงและไล้เลียอย่างเอาใจจนสมองเริ่มขาวโพลน
ในที่สุดก็ยอมผละริมฝีปากออกไป
หยัดตัวขึ้นนั่งแล้วชันขาของแบคฮยอนให้ตั้งขึ้นแล้วอ้ากว้าง
“ม.. มันลึกไป อ๊า.. !”
เอวบางถูกมือหนาคว้าไว้แน่นแล้วเน้นจังหวะหนักหน่วงจนศีรษะเล็กเชิดขึ้นแล้วกดลงกับหมอนใบโตที่ใช้หนุนไว้
“อื้มมม...” เสียงครางทุ้มในลำคอ
พร้อมกับใบหน้าคมคายที่มีเหงื่อแทรกมาตามไรผมเชิดขึ้นไม่ต่างกัน
แบคฮยอนตอดรัดส่วนนั้นจนชานยอลก็แทบจะหลอมละลายไปกับความคับแน่น...
เอวสอบขยับเร็วขึ้นเรียกเสียงครางหวานให้ดังกึกก้องไปทั่วห้อง ร่างหนาทิ้งตัวมาทาบทับไว้อีกครั้งแล้วบดจูบเร่าร้อนลงบนริมฝีปากบาง
ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนที่แขนขาวเผลอไปโอบรอบคอชานยอลไว้ บ้างก็เผลอจิกแน่นจนเจ็บ
แต่บางทีก็ลูบไล้ไปอย่างเผลอไผลตามอารมณ์...
“อื้อ.. อื้อ..”
ได้แต่ครางในลำคอเมื่อริมฝีปากโดนครอบครอง ความอึดอัดที่ปลายแก่นกายเริ่มเพิ่มขึ้นจนชานยอลต้องโถมตัวหนักมากกว่าเดิม
“บ.. แบคฮยอน...”
เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่อคนที่ตนทาบทับไว้
ก่อนจะโถมกายเข้าไปอีกสองสามครั้งแล้วนิ่งไป
ชานยอลถอนแก่นกายของตัวเองออกจนน้ำรักสีขาวขุ่นไหลย้อนออกมาเปรอะเปื้อนหว่างขาขาว ร่างหนาเลื่อนตัวต่ำลงแล้วใช้ริมฝีปากเข้าครอบครองแกนกายเล็กอีกครั้ง
รูดรั้งขึ้นลงจากเนิบช้าแล้วค่อยๆ
เพิ่มความเร็วขึ้น จนในที่สุดร่างบางก็กระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
“หวานจริงๆนะเด็กคนนี้”
ยกมือหนาขึ้นเช็ดคราบรักที่เปรอะเปื้อนมุมปากแล้วยิ้มให้คนที่นอนหอบจนตัวโยน
ถ้าเป็นแบคฮยอนในเวลาอื่นอาจจะลุกขึ้นมาประทุษร้ายชานยอลไปแล้ว
แต่ในเวลานี้แม้แต่แรงจะลุกไปไหนยังแทบจะไม่มีเลยสักนิด...
ร่างหนาทิ้งตัวลงนอนข้างๆ
แล้วมอบจุมพิตอ่อนโยนลงบนกลีบปากสวยอีกครั้ง
“พี่รักแบคฮยอนนะครับ...”
“ฮะ..” ตอบเสียงแผ่วเบาอย่างอ่อนแรง
ดวงตาคู่สวยเริ่มปรือขึ้นเมื่อความเหนื่อยอ่อนกำลังทำให้ร่างกายต้องการการพักผ่อน
“เดี๋ยวพี่ล้างตัวให้แล้วค่อยกลับมานอนพักนะ”
สุดท้ายแล้ววันนี้ชานยอลก็ต้องไปทำงานสาย เพราะกว่าจะล้างตัวเสร็จก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง...
คนตัวเล็กนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงพร้อมกับเสื้อตัวโคร่งที่ชานยอลสวมใส่ให้ ใบหน้าคมคายมองไปยังคนที่หลับสนิทก่อนจะโน้มกายลงไปประทับริมฝีปากบนหน้าผากมนอีกครั้ง
“พี่จะรีบกลับมานะคนดี...”
กลับไปอ่านต่อที่ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1060119&chapter=11
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น