ชานยอลดึงชายเสื้อกล้ามสีขาวที่ร่างบางสวมใส่ขึ้นไปสูงจนเผยแผ่นอกบางเรียบที่ยกขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ
จากนั้นริมฝีปากก็กดประทับลงบนแผ่นอกบางที่ขึ้นสีแดงไม่ต่างจากเรือนกายในทุกสัดส่วน
“อื้ออ..!” แบคฮยอนร้องออกมาเมื่อสัมผัสอุ่นร้อนนั่นประทับลงผิวกายของตน ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น
ส่วนมือทั้งสองข้างที่เคยโดนชานยอลกอบกุมไว้
ตอนนี้กลับเลื่อนไปกำปกคอเสื้อของร่างสูง..
มันเป็นไปตามฤทธิ์ยานรกนั่น...
ยาที่ผสมอยู่ในของเหลวสีเรืองแสง
“ย.. อย่าทำแบบนี้
อึก! ผมขอร้อง...”
ถึงแม้จะโดนควบคุมไปอยู่มาก
แต่จิตใต้สำนึกลึกๆ มันกลับทำให้แบคฮยอนเลือกที่จะอ้อนวอนขอร้องให้หยุดในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น..
หรืออาจจะไม่เกิด ?
ชานยอลเงยหน้าขึ้นมองแบคฮยอน..
ดวงตาเรียวรีเอ่อล้นด้วยน้ำตาซึ่งเกิดจากความต้องการและความกลัว
แล้วไงล่ะ ? จะให้เขาหยุดทำไมในเมื่อแบคฮยอนเองก็ต้องการไม่ใช่หรอ
?
“คิดจะโก่งราคาหรือไง ?”
“ผมไม่เคยคิดจะขาย..
อ๊ะ !” หลุดร้องออกมาเมื่อชานยอลก้มลงงับยอดอกสีชมพูเข้มเข้าเต็มแรง
ไม่ไหว..
แรงจะป้องกันตัวเองมันไม่มีเหลือเลยสักนิดเดียว
“นายกำลังต้องการ..” เสียงทุ้มพูดแผ่วเบาแต่ก็ไม่ยอมเงยหน้าออกจากอกบาง
ลมหายใจร้อนๆ
ที่สัมผัสโดนผิวกายทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้ง..
ใช่..
แบคฮยอนต้องการ อยากให้สัมผัส แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้
“ฮึก! ชานยอล.. ได้โปรด”
“ได้ยินเสียงอะไรมั้ย ?” คำถามนั้นเกิดขึ้นเมื่อชานยอลยืดตัวขึ้นเต็มความสูงแล้วพยักเพยิดใบหน้าไปทางห้องน้ำที่ผู้ชายคนนั้นโดนขังไว้
แบคฮยอนลองเงี่ยหูฟังเพื่อให้ได้ยินเสียงที่ชานยอลตั้งใจจะให้ได้ยิน...
ซึ่งเสียงนั้นเหมือนกำลังร้องออกมาอย่างทุรนทุราย
“มันก็กินเข้าไปเยอะเหมือนกัน
คงจะทรมานน่าดู”
“ก.. กินอะไร ?”
“ครางหวานๆ
ให้มันได้ยินซะหน่อยสิ เผื่อจะเป็นการช่วยเหลือมันได้ หึ!” ชานยอลไม่ได้สนใจคำตอบ
เขารั้งร่างบางเข้ามาใกล้ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากลงไปที่กลีบปากสีหวานที่ต้องนี้คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์
มาสเตอร์สอดลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหวานจากในโพรงปาก
และอีกฝ่ายก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีเพราะฤทธิ์ยาที่เข้าควบคุมร่างกายและจิตใต้สำนึกทั้งหมดในตอนนี้
ความต้องการมันมีมากเกินกว่าจะควบคุมไหว
รู้สึกร้อนไปทั้งกาย..
ร้อนจากข้างในจนแทบจะระเบิด... เพียงแค่โดนมือของอีกฝ่ายสัมผัสที่ร่างกายก็ถึงกับครางออกมา
ขาเรียวยกขึ้นเกาะเกี่ยวเอวสอบเอาไว้อย่างลืมตัว
ส่งผลให้ร่างกายของทั้งคู่เบียดกันมากกว่าเดิม
ชานยอลผละจูบออกมาแล้วจัดการกับเสื้อกล้ามที่ร่างบางสวมใส่เอาไว้
“ฉันพึ่งรู้ว่าการปฏิเสธของนายคือการยั่วฉันแบบนี้...”
เสียงแหบกระซิบข้างหูก่อนที่ลิ้นร้อนจะแลบเลียเบาๆ
ที่ติ่งเนื้อเล็กๆ จนแบคฮยอนหลุดครางฮือออกมา
“อื้ออ.. ชานยอล...”
ใบหน้าเลื่อนต่ำลงจนถึงแผ่นอกบางอีกครั้ง
ลิ้นอุ่นร้อนสัมผัสกับยอดอกก่อนจะใช้ริมฝีปากดูดดึงติ่งเนื้อสีหวานและลามเลียไปทั่วจนเกิดร่องรอยสีแดงเข้ม
ตะขอกางเกงขายาวสีซีดถูกปลดออก
และเพียงไม่นานมันก็หล่นไปกองอยู่บนพื้นพร้อมกับชั้นใน...
ดวงตาคู่คมไล่มองเรือนร่างเปลือยเปล่า..
แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้เห็น ได้สัมผัส แต่ทำไมนะ.. ทำไมชานยอลถึงได้รู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้งที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้กับแบคฮยอน ความจริงเขาเป็นคนมีความอดทนค่อนข้างสูง และแบคฮยอนเองก็ไม่ใช่คนแรกในเรื่องพวกนี้
ให้ตายเถอะ..
เหมือนพวกคนแก่หื่นกามอย่างที่แบคฮยอนพูดจริงๆ
“ช.. ชานยอล...
กอดผมที”
ริมฝีปากแดงระเรื่อขยับเอ่ยประโยคที่ทำให้ความอดทนของเขาขาดสะบั้น
แขนแกร่งโอบรัดร่างบางเข้ามาแนบชิด
และมืออีกข้างก็โอบกอด ‘ส่วนนั้น’
ที่แข็งขืนขึ้นเพราะความต้องการ..
ร่างบางผวาสุดตัว
แต่เพราะฤทธิ์ของยาทำให้สถานการณ์ผ่อนคลายมากกว่าครั้งก่อนนี้ มือเล็กเลื่อนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของมาสเตอร์อย่างยากลำบากเพราะแค่มือหนานั่นขยับเบาๆ
ร่างทั้งร่างก็กระตุกทุกครั้ง
และเมื่อกระดุมทุกเม็ดหลุดออกจากรังดุม
แบคฮยอนก็ใช้มือทั้งสองข้างแหวกสาบเสื้อออกจากกันทันที
แบคฮยอนสัมผัสกล้ามเนื้อตามลำตัวอย่างแผ่วเบา
ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นริมฝีปากแดงระเรื่อ... ลมหายใจร้อนรินรดบนเรือนกายแกร่ง
ลิ้นร้อนแลบเลียไปทั่วและกดเน้นที่จุดป้านสีน้ำตาลเข้มจนร่างสูงถึงกับครางต่ำในลำคอ
นี่ใครทำโทษใครอยู่กันแน่นะ
?
“อยากเจ็บตัวหรือไง ?”
“อืออ...” ครางตอบรับแผ่วเบาทั้งๆ ที่ริมฝีปากและมือเรียวยังคงซุกซนอยู่กับร่างกาย
ชานยอลเร่งมือ
เขารูดรั้งแก่นกายเล็กเร็วขึ้น และใช้มือเชยคางอีกฝ่ายให้เงยขึ้นมารับจูบของเขา
ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็ก
สงครามเกิดขึ้นในโพรงปากอย่างไม่มีใครยอมใคร
ลมหายใจรินรดใบหน้าทั้งสองฝ่ายเมื่อความต้องการพุ่งทะลุคำว่าควบคุมไหว
เล็บที่ยาวออกมานิดหน่อยจิกลงบนแผ่นอกแกร่งเมื่อชานยอลเล่นทำโทษเขาทั้งส่วนปากและส่วนล่างแบบนั้น
“อือ.. อื้อ!”
ได้แต่ครางในลำคอเมื่อริมฝีปากถูกปิดเอาไว้
ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกัน
ผลัดรุกและผลัดถอยอย่างไม่มีใครยอมใคร..
แบคฮยอนปรือตาขึ้นมองใบหน้าของอีกฝ่ายด้วยความใคร่
มือเล็กยกขึ้นสัมผัสกับสันกรามและลูบไล้ไปตามแนวอย่างหลงใหล
อยากให้เขากอด..
อยากเป็นของชานยอลมากกว่าคนไหนๆ
“อึก! ..” ร่างบางกระตุกเกร็งอยู่ 2 – 3 ครั้งก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะมือและหน้าท้อง
ชานยอลลากนิ้วต่ำลงมาที่สะโพกมน
ก่อนจะแทรกเข้าไปในตัวของเด็กน้อยจอมยั่ว
“อ๊า! จ.. เจ็บ... ชาน.. อื้อ!” ไม่ถึง 5 วินาทีที่แบคฮยอนละจูบออกไป ชานยอลก็รั้งท้ายทอยอีกฝ่ายเข้ามารับจูบอีกหน
แบคฮยอนหมดโอกาสในการพูดเมื่อสงครามลิ้นเกิดขึ้นอีกครั้ง
นิ้วยาวค่อยๆ
แทรกลึกเข้าไป
ความคับแน่นทำให้ตัวเขาเองอยากถอนนิ้วออกแล้วใช้ร่างกายของตัวเองสำรวจแทน แต่ยังหรอก..
มันยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะทำแบบนั้น
คำพูดของแบคฮยอนยังพอยับยั้งความคิดด้านมืดของเขาได้อยู่
‘ถ้าถึงเวลา.. คุณจะได้ครอบครองในสิ่งที่คุณต้องการ’
ถึงแม้จะช่วยได้เพียงนิดเดียวก็เถอะนะ
และเมื่อนิ้วยาวเข้าไปจนสุดข้อ
ชานยอลก็เริ่มควานไปมาในช่องทางเพื่อหาจุดกระสัน
“อื้อ!” และเหมือนว่าเขาจะเจอแล้วแหละ
ชานยอลละจูบออกมา..
เขาอยากได้ยินเสียงจอมยั่วนี่ครางหวานๆ ให้ได้ยิน รวมถึงไอ้บุคคลที่ 3
ที่โดนขังอยู่ข้างในห้องน้ำนี้ด้วย
บทลงโทษของทั้ง 2
คนเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน แตกต่างกันเพียงแค่ว่า ‘อีกคนมีความสุข’ ส่วน ‘อีกคนต้องทรมานปานจะขาดใจ’
ทำไมชานยอลจะไม่เข้าใจถึงฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ล่ะ
? ในเมื่อเขาเองก็เคยโดนเหมือนกัน
“ทำตัวให้น่ารักๆ
หน่อยล่ะเด็กน้อย” มือหนาลูบลงบนกลุ่มผมสีดำอย่างอ่อนโยน
และนิ้วที่อยู่ในร่างกายก็เริ่มทำการขยับเข้าออก
“อะ.. อื้อ..!”
ริมฝีปากบางเม้มแน่น
แขนเรียวเอื้อมไปข้างหลังและแอ่นตัวขึ้นรับสัมผัสจากปลายลิ้นที่ประทับบนยอดอกสีหวาน
ชานยอลละเลียดชิมร่างบางอย่างเอาแต่ใจ
เขาให้สัมผัสที่เร่าร้อนและอ่อนโยนสลับกันเป็นครั้งคราวจนแบคฮยอนแทบจะคลั่ง
“อย่าทำแบบนี้อีก...” พูดออกมาทั้งๆ
ที่ริมฝีปากยังคลอเคลียกับเรือนร่าง
“อ.. ทำแบบไหน.. อ๊ะ!”
“อย่าทำให้ฉันหึงจนแทบบ้าแบบนี้อีก
เข้าใจมั้ย ?”
“อือ..”
สิ้นคำตอบรับ
ชานยอลถอนนิ้วออกมาจากช่องทางแล้วก้มลงหยิบเสื้อผ้าของแบคฮยอนมาคลุมตัวร่างบางบางให้ลวกๆ
ก่อนจะซ้อนตัวขึ้นมาอุ้มไว้แทน
“ไปต่อที่บ้านละกัน”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น