Rate 20+
โปรดใช้วิจารณกามในการอ่าน ♥
ไม่มีใครพูดอะไรต่อ
เซฮุนส่งมือไปกระชับท้ายทอยลู่หานเอาไว้แล้วเอนตัวลงนอน
ทำให้คนเมาต้องเอนตามลงมาด้วย
เซฮุนเมา... เขาไม่ชอบเวลาที่ความเป็นตัวของตัวเองหายไปแบบนี้..
ไม่ชอบที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ตามที่ต้องการ
เขากดศีรษะอีกคนให้ต่ำลงมา
จากนั้นริมฝีปากก็เคลื่อนเข้าหากันคล้ายมีแรงดึงดูด..
ลู่หานหลับตาพริ้มลง
เผยอปากขึ้นให้เด็กหน้าตายสอดลิ้นร้อนเข้ามาเก็บเกี่ยวความหวาน และเซฮุนก็ทำตามอย่างที่ลู่หานคิดเอาไว้
เขาสอดลิ้นเข้าไปแล้วเริ่มกวาดต้อนน้ำเชื่อมทุกหยาดหยด
เล็มเลียและหยอกล้อ.. แต่บ้างก็โหมหนักจนคนเมาถึงกับสะดุ้ง
มือหนาเริ่มอยู่ไม่สุข..
ซุกซนไปใต้เสื้อยืดของลู่หาน ลูบขี้นลงที่แผ่นหลังบางจนเกือบจะเคลิ้ม..
มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในรถกระทบกับผิวกายจนขนลุก
ตอนนี้ท่อนบนของลู่หานเปลือยเปล่า...
เซฮุนถอนริมฝีปากออกแล้วกวาดตามองเรือนกายที่ขึ้นสีชมพูอ่อนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ตัวของลู่หานผอมบางมากกว่าที่เขาคิด
อาจจะเป็นเพราะรุ่นพี่คนนี้ชอบใส่เสื้อไซต์ใหญ่กว่าตัว
“ซ.. เซฮุน อ๊ะ!...” หลุดร้องออกมาเมื่อนิ้วโป้งอีกฝ่ายบดคลึงกับยอดอกสีทับทิม มืออีกข้างก็รั้งท้ายทอยอีกคนลงมารับจูบของเขา
เซฮุนเริ่มสูญเสียการควบคุมขั้นร้ายแรง เขาจูบซ้ำ จูบย้ำ อยู่หลายหน
จนคนเมาหอบหายใจเพราะการทำงานของหัวใจกำลังผิดปกติ..
“เซฮุน...”
“ผม.. ไม่ได้ตั้งใจ”
“อื้อ !”
แล้วเขาก็บดเบียดริมฝีปากลงไปอีกหน
เขาปรับเบาะให้ตั้งขึ้น
จึงทำให้ลู่หานนั่งคร่อมอยู่บนตักกว้าง
แขนแกร่งพันธนาการร่างบางแล้วรั้งเข้ามาให้แนบชิดมากกว่าเดิม
กลิ่นแอลกอฮอล์จากปากของคนสองคนตีกันจนรู้สึกเหมือนโดนมอมให้เมาหนักกว่าเดิม
เซฮุนเริ่มป้วนเปี้ยนอยู่กับขอบกางเกงของลู่หาน
ก่อนที่เขาจะจัดการถอดมันออกไปพร้อมกับชั้นในตัวสีขาว
“ม.. ไม่เอา.. เซฮุน อ๊ะ..”
ไม่ทันที่ลู่หานจะเอ่ยห้ามจนจบ เซฮุนก็ใช้มือกอบกุมส่วนหวงห้ามของลู่หานเอาไว้
ก่อนจะใช้นิ้วสัมผัสกับส่วนปลายบางเบาแล้วเริ่มขยับมือขึ้นลง
ทั้งๆ
ที่ตั้งใจว่าจะขยับตัวหนี แต่พอเอาเข้าจริงๆ
กับเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเด็กหน้าตายเอาซะได้
ทั้งๆ
ที่ภายนอกติดจะเย็นชา แต่ลู่หานก็พึ่งจะสัมผัสได้ว่ารุ่นน้องคนนี้มีอานุภาพทำลายล้างมากขนาดไหนก็ตอนที่รั้งกายบางเข้าไปประทับริมฝีปากบนยอดอกเนี่ยแหละ
“อ๊ะ.. อ๊า...” อดไม่ได้ที่จะต้องปล่อยเสียงน่าอายให้หลุดออกมา
สำหรับลู่หานแล้วมันอาจจะฟังดูน่าเกลียด
แต่กับเด็กหนุ่มที่มีอารมณ์พุ่งทะยานอยู่ในตอนนี้.. เสียงร้องนั่นเป็นเหมือนสิ่งบีบบังคับให้เขาต้องเร่งมือ
เร่งให้เร็ว
จนอีกฝ่ายหายใจแทบไม่ทัน..
สะโพกเล็กบิดไปมาบนหน้าตัก
ส่งผลให้บดเบียดไปกับความแข็งขืนที่อยู่ใต้กางเกงยีนส์รัดรูป..
“อ๊า.. เซฮุน.. ซ.. เซฮุน”
“อืมม.. ถอดเสื้อให้หน่อย” สั่งอย่างเอาแต่ใจ
ลู่หานหน้าขึ้นสีเมื่อเผลอสบตากับเด็กหนุ่ม
ภายในแววตาฉายชัดถึงความต้องการที่มีในตอนนี้...
ซึ่งลู่หานก็เข้าใจว่าคงจะรู้สึกไม่ต่างกัน..
ลู่หานค่อย ๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ จนหมด จากนั้นเซฮุนก็เลิกช่วยเหลือคนตรงหน้า
เขายกมือขึ้นมาที่ริมฝีปากบางของลู่หาน
ก่อนจะใช้นิ้วชี้กดเข้าไปในริมฝีปาก
“เลียดิ”
“อื้มม...” ครางเสียงแผ่วเมื่อแลบลิ้นเลียกับนิ้วของรุ่นน้องเอาแต่ใจ
ดวงตาฉ่ำน้ำปรือลงมากขึ้นทุกทีจนน่ากลัวว่าจะหลับกลางอากาศ
แต่สำหรับเซฮุนแล้วมันกลับเป็นตัวกระตุ้นชั้นดีเชียวล่ะ
เซฮุนดึงนิ้วออกมาเปียกจนชุ่มไปทั้งนิ้วแล้ว
เขาเลื่อนมือต่ำไปที่สะโพกของลู่หานแล้วกดปลายนิ้วลงกับส่วนนั้น
“ครั้งแรกป่ะ ?”
“...”
“พี่ ?”
“อืม... อ๊ะ! จ.. เจ็บ”
ผวาตัวเข้าไปกอดรัดเด็กหน้าตายเอาไว้เมื่อจู่ๆ
เซฮุนก็สอดนิ้วเข้ามาในตัวโดยไม่ได้ให้สัญญาณอะไรก่อนเลย
ลู่หานเกร็งจนช่วงนั้นบีบรัดแน่น
แต่เซฮุนก็พยายามช่วยให้อีกคนผ่อนคลายด้วยการวนนิ้วเบาๆ ในช่องทางอ่อนนุ่ม และเมื่อลู่หานเริ่มผ่อนความเกร็งลง
เขาก็สอดนิ้วเข้าไปจนมิด
“อ๊ะ..!”
“พี่.. อย่าเบียดดิ”
“ซ.. เซฮุน” ซบใบหน้าลงกับแผ่นอกเปลือยเปล่า
สะดุ้งเป็นพักๆ เมื่อรุ่นน้องจงใจกดปลายนิ้วกับจุดกระสันภายในกาย
แล้วลู่หานก็เหมือนถูกกระตุกขาให้หล่นจากท้องฟ้า
เมื่อเด็กหน้าตายดึงนิ้วออกไป
“พี่.. ผมเมา”
“...”
“ขอนะ”
ลู่หานเบือนหน้าหนีเมื่อเด็กหน้าตายที่เขานั่งทับอยู่กำลังใช้มือจัดการกับซิปกางเกงของตัวเอง
ก่อนจะดึงมันลงจากเรียวขาโดยความร่วมมือของลู่หาน
‘พี่.. ผมเมา’ ?
ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมีสาเหตุมาจากฤทธิ์น้ำเมาที่ดื่มเข้าไปแล้วก่อให้เกิดแรงปราถนามากมายขนาดนี้..
แต่ก็ยอม
อยากให้กอด.. อยากเป็นของเซฮุน
ดูเหมือนเป็นคนง่ายๆ...
ก็แค่กับคนที่ตัวเองรักหมดหัวใจ
คงไม่ผิดอะไรหรอกมั้ง
“อย่าเหม่อดิพี่”
“เซฮุน ย.. อย่าเพิ่ง! อ๊า !!” ทั้งๆ
ที่เอ่ยปากห้ามแต่เซฮุนกลับทำในสิ่งตรงกันข้าม
เขาจับเอวคอดไว้มั่น ยกขึ้นน้อยๆ
ก่อนจะกดร่างบางลงมาบนแก่นกายแข็งขืนของเขา
“อืม.. อย่าเกร็ง”
“จ.. เจ็บ อื้อออ!” เพราะเอาแต่พูดว่าเจ็บแถมยังเกร็งจนเด็กหน้าตายก็รู้สึกปวดส่วนนั้น
เลยรั้งท้ายทอยอีกคนเข้ามารับจูบไปอีกหน
ใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดลิ้นเรียวเอาไว้ ลมใจหายร้อนผ่าวทำให้สติสตังยิ่งแตกกระเจิง
และเมื่อลู่หานเบนความสนใจทั้งหมดมาที่การจูบแล้ว
เซฮุนเลยใช้จังหวะนั้นในการกดตัวอีกคนลงมาให้กลืนกินส่วนนั้นเข้าไปจนมิด
“อ๊า !!!”
ร้องออกมาสุดเสียงเมื่อรู้สึกว่าเหมือนร่างกายกำลังถูกฉีกขาดออกจากกัน น้ำตารื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้..
แต่เด็กหน้าตายไม่ได้สนใจ
เขาเริ่มก่อการร้ายด้วยการขยับตัวเบาๆ
และผู้โดนกระทำก็จำต้องรับความเจ็บนั้นไป
“อืมม.. พี่.. แน่นว่ะ”
“ฮ.. ฮื้ออ..” ร้องครวญครางแล้วปัดป่ายมือไปกับอากาศตรงหน้า
เซฮุนจึงดึงมือเรียวคู่นั้นให้โอบรอคอเขาเอาไว้
จากนั้นก็รั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดส่วนตัวเขาเองก็เริ่มขยับสะโพก
แรกๆ ทุกอย่างก็ดูเนิบนาบจนร่างบางคลายความเจ็บแสบลงไปบ้าง แต่พอลู่หานเริ่มย่ามใจ
เซฮุนก็ใช้จังหวะนั้นในการคว้าเอวคอดไว้แล้วขยับคนที่นั่งคร่อมตนอยู่ให้ขึ้นลงในแบบที่ต้องการ
“อะ.. อ๊ะ!”
และเมื่ออารมณ์เริ่มนำพา
ลู่หานก็กลายเป็นคนควบคุมทั้งหมดด้วยตัวเอง
เป็นเพราะพื้นที่ในรถไม่ได้กว้างอย่างการอยู่บนเตียง
ดังนั้นใบหน้าแดงของลู่หานจึงทำได้แค่ซบอยู่กับไหล่กว้างแล้วปล่อยเสียงครางออกมาเพราะความกระสัน
กลิ่นเหงื่อจากร่างบางทำให้เซฮุนเริ่มมึนเมาหนักกว่าเดิม
เขาสวนสะโพกกลับในขณะที่ลู่หานเองก็กดทับลงมาจนมิด...
“อ๊า! เซ.. เซฮุน”
“อ่าห์.. เร็ว.. เร็วอีกดิพี่” เซฮุนครางต่ำ
“อื้อ.. อึก!”
โชคดีที่รถของเซฮุนติดฟิมล์สีดำ
และตอนนี้ก็ดึกมากทำให้ผู้คนไม่ค่อยสัญจรกันมากสักเท่าไรนัก.. จะมีบ้างที่คนออกมาจากผับจะหันมามองที่รถเพราะความผิดปกติ
มันโยกไปมาคล้ายกับมีใครทำอะไรกันอยู่
แต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากมายสักเท่าไรเมื่อมันเป็นเรื่องปกติสำหรับวัยรุ่นทั้งหลายที่เมาปริ่มไปเป็นที่เรียบร้อย..
ลู่หานเริ่มตาพร่าเบลอ
ความเครียดเริ่มมาจ่อที่ปลาย เซฮุนก็ไม่ต่างกัน
เพลงรักเริ่มถูกเร่งจังหวะให้ถี่กระชั้นมากขึ้น
ลู่หานแหงนคอขึ้นเผยอริมฝีปากปล่อยเสียงครางหวานหูออกมาให้เซฮุนรับฟัง
และเด็กหน้าตายก็ตอบแทนด้วยการกระแทกกายเข้าไปถี่รัว
แล้วในที่สุดสถานการณ์ก็คลี่คลาย...
เบาะรถเลอะคราบน้ำสีขาวขุ่นเพียงเล็กน้อยเมื่อเขาทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน...
98%
อีก 2% ต้องกลับไปอ่านนะฮับมันสำคัญมาก ! อ่านแล้วเม้นด้วยน๊า จุ้บๆ http://my.dek-d.com/09061996/writer/viewlongc.php?id=1121550&chapter=6
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น