Special Songkran Festival - Chanbaek NC 25+

            { Chanyeol’s part }

           

            ผมหันหลังใส่คนตัวเล็กที่ถอดเสื้อผ้ากองไว้กับพื้นจนเหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวทันที 

            มีอย่างที่ไหนมาถอดนู่นนี่ต่อหน้าคนอื่นเขา  แถมไอ้บ็อกเซอร์นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิดเมื่อมันเปียกน้ำจนลู่ไปกับเนื้อหนัง แถมยังบางจนเห็นชั้นในตัวเล็ก...

            โว๊ย ! ใจเย็นไว้ชานชานของพ่อ !

           

            ผมเดินลงมาซื้อน้ำแข็งถุงใหญ่ร้านขายของชั้นล่างของโรงแรม  เหล่าพนักงานสาว ๆทั้งหลายต่างก็ส่งยิ้มน้อยใหญ่ให้ผม  แต่ผมก็ทำแค่เพียงยิ้มบางๆ ส่งคืนให้เท่านั้น

            ผมน่ะ.. เฟรนลี่สุดๆ ก็กับแบคฮยอนคนเดียวเท่านั้นล่ะครับ

            เพราะอะไรน่ะหรอ  อืม...

            ก็ผมรักของผมไง

            ตอนที่เห็นว่ามีคนจะมาปะแป้งไอ้ลูกหมาของผม ผมก็รีบลุกจากสรวงสวรรค์น้อยๆ จนพวกผู้หญิงผิดสังเกตแล้วหันไปเห็นแบคฮยอน พอทำท่าว่าจะวิ่งเข้าไปหาผมก็เลยต้องวิ่งมาแบกไอ้แบคฮยอนขึ้นหลังแล้ววิ่งหนีแทบไม่ทัน  หนักเลยนี่คือมีผู้ชายมาล้วงนมเมียผม

            เอ้ย! เพื่อน

            ผมหันหลังไปจ้องหน้ามันอย่างเอาเรื่อง  แต่ถ้าจะให้ถึงขั้นเตะต่อยอย่างที่ใจหวังก็ทำไม่ได้นี่นา.. ถ้าเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมามันจะแย่  ผมเลยตัดสินใจบอกมันไปว่าแบคฮยอนคือภรรยาของผม  ตอนแรกก็เหมือนมันจะไม่เชื่อนะ

            แต่พอมันเชื่อเท่านั้นแหละ มันก็เชื่อเลย -..-

            แถมคนเดียวยังไม่พอไง แม่งวิ่งมาเป็นโขยงเลยครับคราวนี้  ผมเลยตะโกนไปว่าแบคฮยอนเป็นเมียผม!

            แต่โชคดีที่แบคฮยอนออกแนวโง่อังกฤษนิดๆ มันก็เลยเข้าใจว่า wife ภรรยา ที่ผมพูด คือ white สีขาว  แล้วก็เอาไปเออออว่าผมบอกว่านมมันขาว - -

           

            เออ !ก็ขาวแหละ จากที่เห็นเมื่อกี้

           

            ผมเดินกลับขึ้นมาบนห้องหลังจากที่ซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้ว  เสียงร้องเพลงเบาๆ จากในห้องน้ำทำให้ผมเดาได้เลยว่าไอ้ลูกหมาของผมกำลังแช่ตัวอยู่ในอ่างแหงๆ

            ก็แบคฮยอนน่ะ ชอบเล่นน้ำจะตาย

            แล้วที่ผมลงทุนไปซื้อน้ำแข็งมาเนี่ย  ก็เพื่อจะมาเล่นน้ำกับมันนี่แหละครับ J

            “แบคฮยอนนน~ เล่นน้ำกันน๊า~”  ผมพูดเสียงอ่อนเสียงหวานแล้วจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย  จนตอนนี้ตัวของผมก็เหลือแค่ผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ที่ใช้พันเอวไว้

           

            “เล่นน้ำบ้านมึงดิ กูอาบน้ำอยู่” แบคฮยอนตอบกลับมาอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก  ส่วนนึงมันคงไม่คิดด้วยแหละว่าผมจะเข้าไปจริงๆ

            แต่..

            มันคิดผิด

            “เห้ย! ไอ้ชานยอล มึงเข้ามาทำไมมมมม ?!”

            “เข้ามาเล่นน้ำกับมึง”

ผมยิ้มแล้วจัดการเทน้ำแข็งที่ถือเข้ามาลงไปในอ่างน้ำที่แบคฮยอนแช่อยู่   คนตัวเล็กเบิกตากว้างอย่างตกใจ  และเป็นเพราะอุณหภูมิของน้ำเริ่มเปลี่ยนถึงได้ทำท่าว่าจะลุกขึ้นจากอ่างแล้วโวยวายใส่ผม

แต่ฝันไปเถอะว่าผมจะยอมให้มันหนีไปไหนรอด

ก็บอกแล้วไงว่าจะเล่นน้ำด้วยกันน่ะ J

“ไอ้บ้าชานยอล! ทำอะไรกู๊วววว~”

“เห็นมึงบ่นร้อน ก็เลยหวังดีไปซื้อน้ำแข็งมาให้มึงได้แช่ตัวในอ่างเย็นๆ สบายจะตาย... อาบน้ำด้วยดิ”

“ให้กูออกไปจากห้องน้ำก่อน”

“ไม่ต้องไปไหนแล้ว”

“อ... ไอ้ชานยอล!!!!!” 

แบคฮยอนร้องเสียงหลงเมื่อผมกระตุกปมผ้าที่คาดเอวออกแล้วลงไปในอ่าง  

ร่างบางขยับตัวไปข้างหน้าเพื่อให้ผมได้นั่งซ้อนหลังมัน  ที่ให้นั่งซ้อนหลังน่ะหรอ... ก็เพราะว่ามันคงไม่อยากชานชานของผมล่ะมั้ง 555

มือเล็กยกขึ้นปิดหน้าปิดตา ใบหูของคนที่ผมนั่งซ้อนอยู่ก็ขึ้นสีแดงจัดแล้วลุกลามไปตามตัวขาวๆ ของมัน

น่าฟัดชิบเหย... 

มันเป็นสิ่งเดียวที่ดังก้องอยู่ในหัว

“ไอ้ชานยอล มึงทำบ้าอะไรเนี่ย -///-“  เสียงพูดอู้อี้ดังออกมาถาม

“ก็... อาบน้ำแล้วก็จะเล่นน้ำกับมึงไง”

“ล.. แล้วทำไมมึงต้องแก้ผ้าด้วยล่ะ!”

“ถ้าไม่แก้ผ้า...

มึงก็ไม่ได้เล่นน้ำอ่ะดิ”

“อ๊ากกก!!!! ออกป๊ายยยยย!” แล้วแบคฮยอนก็เริ่มดิ้นยกใหญ่เมื่อมือผมเอื้อมไปรั้งเอวของมันให้เข้ามาแนบชิดลำตัว

อ่า... ตัวมัน... หอมชะมัด

“ช.. ชานยอล”

“มึงหอมจังวะ...”  ผมรำพึงออกมาคล้ายกับว่าสติมันหลุดลอยออกไปไกลแล้ว  ริมฝีปากหยักของผมประทับลงบนไหล่ลาดเนียนขาวที่กำลังสั่นเบาๆ เหมือนกำลังตื่นกลัวกับการกระทำ

มือผมเลื่อนไปเชยคางมนของแบคฮยอนให้เอียงมาทางผม  ก่อนที่ผมจะยื่นหน้าไปจูบแผ่วๆ ที่ริมฝีปากสั่นระริก

บอกเลยว่างานนี้... ช้างทั้งโขลงมาฉุด ก็เอากูไม่อยู่แล้วครับ!

“อ.. อื้อ...”  เสียงครางในลำคอเมื่อผมเริ่มใช้ลิ้นสอดเข้าไปชกชิงความหวานจากข้างในโพลงปาก  ลิ้นเรียวพยายามหลบหนีการบุกรุกของผม...

แต่นะ... แบคฮยอนอาจจะไม่รู้ระดับเลเวลของผม

“ช.. ชานยอล อื้มม...” แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นเมื่อริมฝีปากของผมเลื่อนมาคลอเคลียกับใบหู 

ขนอ่อนอีกคนลุกชันเมื่อผมเริ่มใช้ลิ้นเลียไปรอบๆ  แบคฮยอนหดคอลงพร้อมกับครางออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้เมื่อมืออีกข้างของผมมันเลื่อนต่ำไปขยำที่สะโพกเล็กๆ ใต้น้ำที่กำลังเสียดสีกับแกนกายของผมที่มันตื่นตัวขึ้นและพร้อมใช้งานได้อย่างเต็มกำลัง

แบคฮยอนไม่เคยรู้ว่าผมต้องใช้ความอดทนแค่ไหนในการใช้ชีวิตเป็นรูมเมทกับมัน

คนอย่างแบคฮยอนไม่เคยระวังอะไรเลยสักนิด  มันคิดว่าอยากถอดเสื้อผ้าตรงไหนก็ถอด  อยากช่วยตัวเองในห้องน้ำแล้วครางออกมาดังๆ มันก็ทำ  อยากดูหนังโป๊ก่อนนอนมันก็ดู  อยากนอนกอดผมแทนหมอนข้างมันก็กอด 

แล้ว...

มันเคยถามผมสักคำมั้ยว่าผมทรมานกับการกระทำของมันมากแค่ไหน ?

ไม่ใช่ว่ารังเกียจหรอกนะครับ

แต่มันทำให้ผมต้องใช้ความอดทนอย่างมากมายเลยทีเดียวล่ะ!  ซวยน้องอุ้ง ( มือ ) ที่ต้องมาช่วยเหลือผมเป็นประจำก่อนนอน

  “อ๊ะ..” 

แบคฮยอนอาจจะไม่รู้ว่ามันน่ารักมาก... ตัวมันขาวๆ เล็กๆ เหมือนผู้หญิง  ตามันก็หวานเชื่อมเหมือนน้ำตาล  นิ้วมือก็เรียวสวย  เอาเป็นว่า... รวมออกมาเป็นแบคฮยอนแล้วมันน่ารักชิบหายอ่ะแหละ

“อ๊า.. ชานยอล”

กี่ครั้งแล้วไม่รู้ผมเองก็ไม่ได้นับหรอกนะ ที่จะอดใจไม่ให้ตัวเองใช้มือตัวเองลูบไล้ไปตามเรือนกายของแบคฮยอน  สัมผัสนู่นจับนี่ แล้วก็...

อยากได้ยินมันครางชื่อผมดังๆ บนเตียงนอน

“ฮ่ะ... อื้ม... จ.. จะทำอะไร ?”

“หันมาทางนี้ดิ”

แล้วแบคฮยอนก็ขยับตัวด้วยความยากลำบากเมื่อสถานที่มันไม่ค่อยเอื้ออำนวยในการขยับตัวสักเท่าไรนัก  ถ้าสงสัยกันว่าทำไมผมไม่ไปที่เตียงล่ะก็ ผมจะบอกให้ว่า...

ยังหรอกครับ  รอบที่สองค่อยไป J

แล้วถ้าถามว่ารอบที่สามจะไปตรงไหน ?

ผมก็สนใจเคาท์เตอร์บาร์อยู่น่ะครับ...

ผมอุ้มแบคฮยอนให้ขึ้นมานั่งคร่อมผมไว้  ทำให้แกนกายที่กำลังแข็งขืนตามแรงอารมณ์มันไปสัมผัสโดนสะโพกเล็กนั่นอีกครั้ง  แต่เหมือนครั้งนี้ออกจะล่อแหลมกว่าเดิมนิดนึง หึหึ

กดจูบลงไปที่ริมฝีปากของแบคฮยอนอีกครั้งเมื่อเจ้าตัวเล่นเผยอขึ้นแล้วหอบแฮ่กๆ ใส่หน้าผมเหมือนจะยั่วยวน  น้ำแข็งที่ลอยอยู่เต็มอ่างถูกหยิบขึ้นมาก้อนนึงเมื่อผมคิดอะไรพิเรนทร์ขึ้นมาได้

“อ๊า! ชานยอล.. มัน อื้อ... เย็น”

ผมอมน้ำแข็งเข้าไปในปากแล้วก้มลงไปงับตุ่มไตสีทับทิมของแบคฮยอนเล่น  ใช้น้ำแข็งที่อมไว้คลึงไปมา ส่วนมือก็ยังอยู่ที่เดิมครับ

สะโพกนุ่มๆ ของแบคฮยอน

“อา.. อื้อ!”   แบคฮยอนเผลอร้องเสียงดังออกมาเมื่อก้านนิ้วยาวของผมเริ่มสอดแทรกเข้าไปในตัว

แค่นี้มัน... ก็ตอดผมชิบหายแล้ว...

ผมวนนิ้วเล่นอยู่ข้างในสักพัก ก่อนจะเริ่มทำการชักเข้าออกเมื่อไม่ได้ยินเสียงของมันบ่นว่าเจ็บปวดรวดร้าวอะไรมากนัก แถมยังโยกตัวไปตามทิศทางของนิ้วผมอีก

โอยยย ฟินบรรลัยครับบ่องตง

แบคฮยอนตอนนี้แม่งเหมือนผู้หญิงไม่มีผิดเพี้ยนเลยสักนิดเดียวตัวมันนี่แดงไปหมดแล้วครับ  ใบหน้าหวานก็เชิดขึ้นเมื่อผมซุกไซร้ที่ซอกคอ   ริมฝีปากที่เผยอขึ้นเมื่อครางออกมาเพราะความกระสัน  เอวคอดกิ่วที่ขยับเป็นจังหวะตามที่ผมควบคุม

อา... ให้ตายเถอะ  ผมอยากกินมันเข้าไปทั้งตัวเลย

“แบคฮยอน... มึงน่ากินชิบหายเลยว่ะ อืม...”  เสียงครางต่ำในลำคอเมื่อแบคฮยอนกดสะโพกทับหนักๆ แล้วถูไถไปมากับแกนกายของผม

มือเล็กๆ ลูบวนไปมาที่อกแกร่ง  แล้วยื่นหน้ามากระซิบเบาๆ

อยากต่อต้องอ่านในเล่มครับ ก๊ากกกกกกกกกกกกก

สะใจแปป 555555555

http://writer.dek-d.com/09061996/story/viewlongc.php?id=1060119&chapter=27 

NC - Geminate { CHANBAEK } Chap.26

“นอนใกล้ขนาดนี้เดี๋ยวอึดอัดนะแบคฮยอน”

            “ไม่หรอกฮะ แบคฮยอนอยากอยู่ใกล้ๆ พี่ชานยอล..”

            “...”

            “อยากให้... พี่ชานยอลกอด”

            พูดอย่างเดียวก็ได้ครับ ไม่ต้องซ้อนตาขึ้นมามองกันอย่างนี้..

            ไม่รู้ว่าความง่วงจะทำให้เบลอหรืออะไร แต่เขาเห็นว่าใบหน้าของแบคฮยอนกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ  ใกล้จนเขาเองสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่กระทบบนใบหน้า

            “บ.. แบคฮยอน อือ..”

           

            ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบ แบคฮยอนก็ประทับริมฝีปากลงมา  ไม่ได้มีการปลุกเร้าให้ชานยอลเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัส แต่มันกลับทำให้หัวใจแกร่งถึงกับเต้นแรงผิดจังหวะ

            แบคฮยอนไม่เคยเป็นฝ่ายจูบเขาก่อน...

            คุณแม่ตัวเล็กผละตัวออกไปอย่างอ้อยอิง แต่ไม่ยอมหันหน้าหนีไปไหน เอาแต่จ้องหน้าชานยอลอยู่อย่างนั้น ก่อนจะพูดในสิ่งที่ทำเอาว่าที่คุณพ่อถึงกับสะอึก

            “กอดแบคฮยอนได้มั้ยฮะ พี่ชานยอล ?”

            “...”

            ในเมื่อไม่มีคำตอบจากว่าที่คุณพ่อ แบคฮยอนถึงได้ประทับริมฝีปากลงไปอีกครั้ง  ถ้าอยู่เฉยๆ ชานยอลก็คงจะพอเก็บความรู้สึกของตัวเองไหว แต่ว่า.. ลิ้นเล็กๆ ที่ไล้เลียริมฝีปากเขาอย่างเอาใจนี่สิ มันกำลังทำให้เขาไม่อยากทนเอาสะเลย...

            แบคฮยอนท้องอยู่นะ.. ใจเย็นไว้ชานยอล!

            ได้แต่บอกตัวเองในใจอยู่อย่างนั้น แล้วหลับตาลงเพื่อไม่ให้เห็นใบหน้าหวานๆ ที่กำลังหลับตาพริ้ม  เม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้แบคฮยอนได้ปลุกเร้าเขาไปมากกว่านี้

            เพราะแค่นี้ก็เกินจะทนแล้ว...

            “พี่ชานยอล?”

           

            มือหนาที่ดันไหล่ออกทำให้แบคฮยอนเอ่ยเรียกด้วยความสงสัย.. หรือว่าชานยอลจะรังเกียจ ?

            “นอนเถอะ.. พรุ่งนี้พี่ต้องไปทำงานนะแบคฮยอน”

            “พี่ชานยอลฮะ”  คุณแม่เรียกเสียงแผ่ว เลื่อนมือต่ำไปโดนจุดสำคัญที่กำลังแข็งขืนขึ้นตามแรงอารมณ์ที่มีในตอนนี้..

            “รังเกียจแบคฮยอนหรอ ?”

            ไม่ได้รังเกียจครับ แต่ไม่อยากทำคนท้อง ฮือ...

            “ไม่อยากกอดแบคฮยอนหรอฮะ ?”

            ชานยอลไม่ได้ตอบอะไรกลับไป  เขาเพียงแค่เอื้อมมือไปโอบแผ่นหลังของแบคฮยอนไว้แล้วดันเข้ามาให้แนบชิดมากกว่าเดิมก่อนจะเป็นฝ่ายที่ประทับริมฝีปากลงไปบ้าง  ส่งลิ้นร้อนเข้าไปเชยชิมความหวานจากคุณแม่ตัวน้อย โดยที่แบคฮยอนเองก็ให้ความร่วมมืออย่างดี

            แบคฮยอนทำให้ว่าที่คุณพ่อไม่อยากจะทน...

            “อืออ...”  ส่งเสียงครางสั่นในลำคอ บ่งบอกให้ว่าที่คุณพ่อได้รับรู้ว่าคุณแม่ตัวน้อยกำลังรู้สึกอย่างไรกับสัมผัสที่ชานยอลมอบให้

            ริมฝีปากผละออกแล้วเลื่อนตัวต่ำไปซุกซนอยู่กับบริเวณลำคอขาวของคุณแม่ตัวน้อยของเขา ที่ตอนนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นจอมยั่วไปสะแล้ว..  ขบเม้มอยู่หลายที่จนเกิดรอยแดงเพื่อบ่งบอกถึงความเป็นเจ้าของก่อนจะดันให้แบคฮยอนนอนหงาย แล้วเขาก็ตามไปคร่อมไว้โดยใช้สองแขนยันตัวไม่ให้ไปทาบทับคนท้องภายใต้อาณัติ

            “ทำไมถึงได้ซนขนาดนี้นะ”

            “แบคฮยอนไม่ได้ซนสักหน่อยฮะ ก็แค่อยากให้พี่ชานยอล.. กอด”

            หมดสิ้นแล้วความอดทนที่เขามีมาหลายเดือน  ใบหน้าคมยื่นเข้าไปจุมพิตคุณแม่ตัวน้อยของเขา บดขยี้ร้อนแรงแต่ก็แฝงไปด้วยความอบอุ่นจนแบคฮยอนหลุดครางออกมาแล้วเผลอโอบรอบคอของชานยอลไว้

           

อยากให้เขากอด.. อยากให้เขายืนยันความเป็นเจ้าของ

“กอดแบคฮยอนนะฮะพี่ชานยอล..”

“ครับ...”

คำตอบรับแผ่วเบา แต่กลับชัดเจนเสียจนคนที่ขอที่เขากอดเป็นฝ่ายหน้าแดงเอง

ชานยอลเลื่อนตัวต่ำลงไป เลิกชายเสื้อตัวใหญ่ของเขาที่แบคฮยอนชอบใส่นอนขึ้นแล้วดึงกางเกงขาสั้นกับชั้นในออกไป

            ลิ้นร้อนแตะที่ปลายมนเบาๆ ก่อนจะเริ่มละเลงเพลงรักด้วยการครอบคลุมทั้งหมดด้วยปากของเขา

            โอบอุ้มส่วนนั้นอย่างอ่อนโยน และไล้เลียเพื่อให้คนรักพอใจ.. มีความสุขกับสิ่งที่ทำให้

            ร่างทั้งร่างกระตุกเป็นบางครั้งเวลาที่ชานยอลแกล้งขบเม้มและรูดรั้งเร็วเกินไป  ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น แต่ก็ไม่อาจเก็บเสียงหวานเอาไว้ได้

            “อะ.. พ.. พี่ชาน อื้อ..”  ครางไม่ได้ศัพท์เมื่อชานยอลเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น จนกระทั่งความสุขมาจ่ออยู่ที่ปลาย ก่อนที่แบคฮยอนจะปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยด  แล้วว่าที่คุณพ่อก็กลืนลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจ

            กางเกงที่วางไว้ข้างกายถูกชานยอลหยิบมาสวมใส่ให้แบคฮยอนดังเดิม ส่วนตัวเขาก็ลุกขึ้นจากเตียง ทว่ากลับโดนมือเล็กคว้าแขนเอาไว้ก่อน

            “พ.. พี่ชานยอล ไปไหนฮะ?”

            “พี่ว่าจะกลับไปนอนห้องตัวเองน่ะ.. นอนเถอะครับคนดี” 

            ชานยอลก้มประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากมนแล้วเตรียมจะเดินออกไปอีกครั้ง  แต่ดูเหมือนว่าแบคฮยอนก็ยังไม่ยอมอยู่ดี

                       

            “นอนด้วยกันเถอะฮะ แบคฮยอนไม่อยากอยู่คนเดียว”           

            “แบคฮยอน...”

            “ฮะ ?”

            “เดี๋ยวพี่กลับมานะ..”

            ขอเวลาสักพักให้เขาได้จัดการตัวเองก่อนแล้วเขาจะกลับมา...

            พูดเพียงแค่นั้นแบคฮยอนก็ยอมปล่อยมือออกแล้วตะแคงตัวไปอีกข้าง  นั่นคือ.. อนุญาตแล้วใช่มั้ย ?

            ชานยอลเดินไปเข้าห้องตัวเอง  พยายามหายใจเข้าออกช้าๆ เพื่อให้หัวใจที่กำลังเต้นผิดจังหวะได้เข้าสู่ภาวะปกติ

            เขาต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหนในการอยู่ใกล้ๆ คุณแม่ตัวน้อยของเขา  เขาจะต้องคอยเสมองไปทางอื่นทุกครั้งที่แบคฮยอนใส่กางเกงขาสั้นภายใต้เสื้อตัวใหญ่โคร่ง  เขาต้องข่มตาให้หลับได้ในทุกๆ คืนที่ได้นอนกอดแบคฮยอน

            แล้วผลสุดท้ายมันก็เป็นแบบนี้ทุกที

            เขาต้องช่วยตัวเองตลอด...

            ___________

            กลับไปเม้นและอ่านต่อที่ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1060119&chapter=30 นะฮ๊าบบ