Master - Chanbaek "Tonight"

           

            ชานยอลยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ทั้งตัวเหลือแค่ผ้าขนหนูผืนเล็กผืนเดียวที่คาดเอวเอาไว้

           

ไม่ต้องบอกก็พอจะเดากันรู้ใช่มั้ยว่าเขาจะทำอะไรน่ะ ?

มือหนาเอื้อมไปเปิดประตูห้องน้ำออก นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าแบคฮยอนจะไม่ล็อคประตูห้องน้ำ   แต่พอเดินเข้าไปแล้วสังเกตดีๆ เขาถึงได้รู้ว่าลูกบิดประตูมันเสีย..  อาจจะเป็นโชคร้ายสำหรับแบคฮยอน แต่สำหรับเขา...

           

คงเรียกว่าเป็นโชคดีได้อย่างเต็มปากเต็มคำ (:

ร่างสูงเดินเข้าไปถึงตรงที่แบคฮยอนยืนอาบน้ำอยู่  หัวใจพลันกระตุกวูบเมื่อเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนตัวเล็กปรากฏแก่สายตา

ผ่านอะไรมาตั้งเยอะ ก็ไม่เคยเจอใครที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้เลยซักคน..

เขาเดินเข้าไปซ้อนข้างหลังแบคฮยอน จากนั้นก็เอื้อมมือไปโอบกอดรอบเอวเอาไว้แล้วรั้งกายเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นหอมของสบู่จากตัวอีกฝ่าย

“อ๊ะ! ช.. ชานยอล คุณเข้ามาทำไม !? ออกไปเดี๋ยวนี้เลย !”

“นายอาบน้ำนาน ฉันง่วงแล้ว”

“ผ.. ผมอาบเสร็จแล้วนี่ไง จะออกไป.. อ๊ะ.. ชานยอล !!”  ร้องออกมาเมื่อโดนคนอายุมากกว่าพลิกตัวให้หันเข้าหา แล้วออกแรงดันจนแผ่นหลังสัมผัสกับความเย็นของแผ่นกระเบื้อง “ปล่อยผมนะ !”

“จะโกรธมั้ย ?”

“ก.. โกรธอะไร ? นี่!! คุยกับผมก็มองหน้าผมซิชานยอล !!”

เพราะชานยอลเอาแต่มองต่ำลงไปที่ส่วนนั้น แบคฮยอนเลยยื่นมือทั้งสองข้างไปจับใบหน้าของอีกคนให้เงยขึ้น.. และรู้ตัวว่าทำพลาดไปแล้วก็ตอนที่ชานยอลเริ่มเบียดกายเข้ามาใกล้แล้วกดริมฝีปากมาแนบชิดกับกลีบปากบาง

“อื้อ!”    แบคฮยอนเบิกตากว้าง 

ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่คุ้นชินกับสัมผัสของชานยอล  ยิ่งตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในสภาพแบบนี้แล้วด้วย...

มือหนาเลื่อนขึ้นมาที่แผ่นอกบาง ก่อนที่นิ้วหัวแม่มือจะกดลงบนยอดอกแล้วคลึงไปมาเพื่อเรียกเสียงหวานจากอีกฝ่ายที่ทำได้แค่เพียงร้องอื้ออึงในลำคอ

ชานยอลละริมฝีปากออกมาเมื่อแบคฮยอนจิกเล็บลงบนแขนของเขาเข้าเต็มแรง

“ค.. คุณจะทำบ้าอะไร !?”

“ก็บอกแล้วไม่ใช่หรือไง.. ว่าเด็กโดดงานจะต้องโดนทำโทษ”

“แต่คุณเป็นคนพาผมกลับมาเองนะชานยอล !”

“งั้นก็ทำโทษฉันซิ”  ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิมจนริมฝีปากสัมผัสกัน “ทำโทษฉัน.. ทำให้ฉันคลั่งในตัวนายให้มากกว่านี้อีกซิแบคฮยอน...”

“ช.. ชานยอล”

“ทำให้ฉัน.. ขาดนายไม่ได้...” 

“อ.. อื้ออ..”  แล้วริมฝีปากของทั้งคู่ก็แนบชิดกันอีกครั้ง  แต่คงจะแตกต่างออกไปจากครั้งแรกเมื่อคราวนี้แบคฮยอนเลือกที่จะเปิดทาง...

ชานยอลค่อยเป็นค่อยไป  เขาไล้เลียกลีบปากหวานและดูดคลึงอยู่ซักพักก่อนจะสอดเข้าไปเก็บเกี่ยวน้ำเชื่อมรสหวานทั้งๆ ที่นิ้วมือทั้งสองข้างก็ยังคงวกวนอยู่กับยอดอกเล็กจนแข็งขึ้นเป็นไต   แบคฮยอนชั่งใจในทีแรก  ไม่กล้าโต้ตอบในรสจูบ  แต่เมื่อชานยอลเริ่มนำพา.. อารมณ์เหล่านั้นก็ทำให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเป็นธรรมชาติ

ชานยอลโลภมาก.. เขาลากมือจากแผ่นอกบางต่ำลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงจุดกลางกายก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา

“ฉันมีข้อเสนอให้นายนะเด็กน้อย...”

“... ?”

“เลือกเอาว่าจะทำไปพร้อมๆ กัน.. หรือจะให้ฉันทำนายแค่คนเดียว...”

“ชานยอล !”

“ถ้าฉันเหนื่อยคนเดียวล่ะก็.. ฉันคิดค่าจ้างทั้งคืนแน่ (:”  ชานยอลยิ้ม.. เป็นยิ้มที่แบคฮยอนรู้สึกเกลียดมากที่สุดในตอนนี้!

คนตัวเล็กหน้าแดง หูแดง และลุกลามไปทั้งตัว   แบคฮยอนไม่ได้ตอบว่าจะเลือกทางไหน แต่มือเล็กก็เลื่อนไปกระตุกปมผ้าขนหนูที่ชานยอลใช้คาดเอวเอาไว้จนมันหลุดลงไปกองอยู่บนพื้นห้องน้ำ  หลังจากนั้นชานยอลก็ฉกฉวยมือเขาไปจับไว้ และบังคับให้วางลงบนแกนกายที่แข็งขืนขึ้นมาตั้งแต่ตอนแรกที่เห็นร่างบางเปลือยเปล่า...

แบคฮยอนตั้งใจว่าจะเงยหน้าขึ้นไปต่อว่ากับเจ้านายตัวสูง แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรทั้งนั้นริมฝีปากก็ถูกครอบครองอีก

ชานยอลใช้มือรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิด ส่วนอีกข้างก็กอบกุมแกนกายของแบคฮยอนเอาไว้ในมือ และเริ่มรูดรั้งเบาๆ ไปตามความยาว

ร่างบางสั่นระริก  หัวใจดวงน้อยเต้นถี่รัวจนน่ากลัว.. พยายามตั้งรับกับบทลงโทษที่ชานยอลมอบให้ แต่ก็อ่อนไหวเกินกว่าจะทน.. สะโพกเล็กบิดไปมาเพื่อจะหนี แต่ชานยอลกลับรู้ทัน เขาเบียดกายเข้าไปใกล้กว่าเดิม ฝังจุมพิตให้แนบแน่นและเร่งมือก่อนที่เขาจะยอมให้แบคฮยอนลงโทษด้วยการขยับเอวสอบเข้าหามือเล็กที่กอบกุมส่วนนั้นของเขาไว้เช่นกัน 

 “อะ.. อื้ออ!”

“อืม...”  เสียงครางในลำคอของทั้งคู่ต่างก็เป็นคล้ายน้ำมันราดบนกองไฟ..

ชานยอลถอนจุมพิตออกมา และเปลี่ยนเป็นส่งลิ้นไปหยอกล้อกับใบหูแดงของอีกฝ่าย

แบคฮยอนซี้ดปาก หลับตาแน่น.. พยายามข่มเสียงน่าอายไม่ให้หลุดออกมามากกว่านี้  แต่เมื่อชานยอลเร่งมือ ทุกอย่างก็พังทลาย

“อ๊ะ.. อ๊า! ช.. ชานยอล อะ..”

“ดีมากครับเด็กน้อย”  และชานยอลก็ให้รางวัลด้วยการตวัดลิ้นกับติ่งหูแบคฮยอน

จากที่ชานยอลเคยเป็นฝ่ายคุมบทลงโทษทุกอย่าง ตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นแบคฮยอนที่เริ่มอาสาเข้ามาเป็นผู้ช่วยในการทำโทษครั้งนี้  

มือเล็กขยับรูดรั้งแกนกายของชานยอลตามแรงอารมณ์ จะมีบ้างที่เผลอเด้งรับมือจนส่วนนั้นเสียดสีกันเป็นครั้งๆ

แบคฮยอนปรือตาขึ้นมองใบหน้าคมคาย ก่อนที่จะกดริมฝีปากลงบนแก้มสากของชานยอล...

“อื้อ.. ผ.. ผม  อึก!  ขอบคุณนะ อ..” พูดไม่เป็นภาษาเมื่อร่างสูงไม่ยอมลดลาความเร็ว จะมีก็แต่เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น และก็เพิ่มขึ้นเท่านั้น

ชานยอลไม่ตอบอะไร เขายกยิ้มมุมปากแล้วให้รางวัลเด็กน้อยด้วยการใช้ปากแตะเบาๆ ที่หน้าผากมน

สายน้ำจากฝักบัวยังคงไหลริน แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ความร้อนระอุในกายของทั้งคู่ลดลงเลยซักนิด.. แต่แล้วเหมือนแบคฮยอนจะรู้ตัวว่าบทลงโทษใกล้สิ้นสุด.. มือเล็กจึงรูดรั้งส่วนนั้นของอีกฝ่ายเร็วขึ้น  หวังไว้ว่าจะไปถึงจุดหมายพร้อมๆ กัน และชานยอลก็สนองให้ด้วยการกระทำในแบบเดียวกัน

“ผ.. ผม อ๊า.. ผมจะ ส.. เสร็จแล้ว.. ฮึก.. อ๊า !!”

“อืมม.. เก่งมากครับ”  ชานยอลเอ่ยชมพร้อมกับรับร่างบางที่เข่าอ่อนไปเป็นที่เรียบร้อย  เขาจัดการอาบน้ำให้แบคฮยอนใหม่ก่อนจะพาไปแต่งตัวและวางลงบนเตียง

96%

กลับไปเม้นและอ่านต่อที่ http://my.dek-d.com/09061996/story/viewlongc.php?id=1168202&chapter=4

Beside me - Chanbaek { NC 20+ }

Rate 20+ 

โปรดใช้วิจารณกามในการอ่าน ♥

ไม่มีใครพูดอะไรต่อ  เซฮุนส่งมือไปกระชับท้ายทอยลู่หานเอาไว้แล้วเอนตัวลงนอน ทำให้คนเมาต้องเอนตามลงมาด้วย   เซฮุนเมา... เขาไม่ชอบเวลาที่ความเป็นตัวของตัวเองหายไปแบบนี้.. ไม่ชอบที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ตามที่ต้องการ

เขากดศีรษะอีกคนให้ต่ำลงมา จากนั้นริมฝีปากก็เคลื่อนเข้าหากันคล้ายมีแรงดึงดูด..

ลู่หานหลับตาพริ้มลง เผยอปากขึ้นให้เด็กหน้าตายสอดลิ้นร้อนเข้ามาเก็บเกี่ยวความหวาน  และเซฮุนก็ทำตามอย่างที่ลู่หานคิดเอาไว้

เขาสอดลิ้นเข้าไปแล้วเริ่มกวาดต้อนน้ำเชื่อมทุกหยาดหยด เล็มเลียและหยอกล้อ.. แต่บ้างก็โหมหนักจนคนเมาถึงกับสะดุ้ง

มือหนาเริ่มอยู่ไม่สุข.. ซุกซนไปใต้เสื้อยืดของลู่หาน ลูบขี้นลงที่แผ่นหลังบางจนเกือบจะเคลิ้ม.. มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในรถกระทบกับผิวกายจนขนลุก

ตอนนี้ท่อนบนของลู่หานเปลือยเปล่า...

เซฮุนถอนริมฝีปากออกแล้วกวาดตามองเรือนกายที่ขึ้นสีชมพูอ่อนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์  ตัวของลู่หานผอมบางมากกว่าที่เขาคิด  อาจจะเป็นเพราะรุ่นพี่คนนี้ชอบใส่เสื้อไซต์ใหญ่กว่าตัว

“ซ.. เซฮุน อ๊ะ!...” หลุดร้องออกมาเมื่อนิ้วโป้งอีกฝ่ายบดคลึงกับยอดอกสีทับทิม  มืออีกข้างก็รั้งท้ายทอยอีกคนลงมารับจูบของเขา

เซฮุนเริ่มสูญเสียการควบคุมขั้นร้ายแรง  เขาจูบซ้ำ จูบย้ำ อยู่หลายหน จนคนเมาหอบหายใจเพราะการทำงานของหัวใจกำลังผิดปกติ..

“เซฮุน...”

“ผม.. ไม่ได้ตั้งใจ”

“อื้อ !”  แล้วเขาก็บดเบียดริมฝีปากลงไปอีกหน

เขาปรับเบาะให้ตั้งขึ้น จึงทำให้ลู่หานนั่งคร่อมอยู่บนตักกว้าง  แขนแกร่งพันธนาการร่างบางแล้วรั้งเข้ามาให้แนบชิดมากกว่าเดิม

กลิ่นแอลกอฮอล์จากปากของคนสองคนตีกันจนรู้สึกเหมือนโดนมอมให้เมาหนักกว่าเดิม

เซฮุนเริ่มป้วนเปี้ยนอยู่กับขอบกางเกงของลู่หาน ก่อนที่เขาจะจัดการถอดมันออกไปพร้อมกับชั้นในตัวสีขาว

“ม.. ไม่เอา.. เซฮุน อ๊ะ..”  ไม่ทันที่ลู่หานจะเอ่ยห้ามจนจบ เซฮุนก็ใช้มือกอบกุมส่วนหวงห้ามของลู่หานเอาไว้ ก่อนจะใช้นิ้วสัมผัสกับส่วนปลายบางเบาแล้วเริ่มขยับมือขึ้นลง

ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าจะขยับตัวหนี แต่พอเอาเข้าจริงๆ กับเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเด็กหน้าตายเอาซะได้

ทั้งๆ ที่ภายนอกติดจะเย็นชา แต่ลู่หานก็พึ่งจะสัมผัสได้ว่ารุ่นน้องคนนี้มีอานุภาพทำลายล้างมากขนาดไหนก็ตอนที่รั้งกายบางเข้าไปประทับริมฝีปากบนยอดอกเนี่ยแหละ

           

           

“อ๊ะ.. อ๊า...” อดไม่ได้ที่จะต้องปล่อยเสียงน่าอายให้หลุดออกมา

           

สำหรับลู่หานแล้วมันอาจจะฟังดูน่าเกลียด แต่กับเด็กหนุ่มที่มีอารมณ์พุ่งทะยานอยู่ในตอนนี้.. เสียงร้องนั่นเป็นเหมือนสิ่งบีบบังคับให้เขาต้องเร่งมือ

           

เร่งให้เร็ว จนอีกฝ่ายหายใจแทบไม่ทัน..

           

สะโพกเล็กบิดไปมาบนหน้าตัก ส่งผลให้บดเบียดไปกับความแข็งขืนที่อยู่ใต้กางเกงยีนส์รัดรูป..

           

           

“อ๊า.. เซฮุน.. ซ.. เซฮุน”

            “อืมม.. ถอดเสื้อให้หน่อย”  สั่งอย่างเอาแต่ใจ

            ลู่หานหน้าขึ้นสีเมื่อเผลอสบตากับเด็กหนุ่ม ภายในแววตาฉายชัดถึงความต้องการที่มีในตอนนี้... ซึ่งลู่หานก็เข้าใจว่าคงจะรู้สึกไม่ต่างกัน..   ลู่หานค่อย ๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ จนหมด  จากนั้นเซฮุนก็เลิกช่วยเหลือคนตรงหน้า

            เขายกมือขึ้นมาที่ริมฝีปากบางของลู่หาน ก่อนจะใช้นิ้วชี้กดเข้าไปในริมฝีปาก

            “เลียดิ”

            “อื้มม...” ครางเสียงแผ่วเมื่อแลบลิ้นเลียกับนิ้วของรุ่นน้องเอาแต่ใจ  ดวงตาฉ่ำน้ำปรือลงมากขึ้นทุกทีจนน่ากลัวว่าจะหลับกลางอากาศ  แต่สำหรับเซฮุนแล้วมันกลับเป็นตัวกระตุ้นชั้นดีเชียวล่ะ

            เซฮุนดึงนิ้วออกมาเปียกจนชุ่มไปทั้งนิ้วแล้ว  เขาเลื่อนมือต่ำไปที่สะโพกของลู่หานแล้วกดปลายนิ้วลงกับส่วนนั้น

            “ครั้งแรกป่ะ ?”

            “...”

            “พี่ ?”

            “อืม... อ๊ะ! จ.. เจ็บ” ผวาตัวเข้าไปกอดรัดเด็กหน้าตายเอาไว้เมื่อจู่ๆ เซฮุนก็สอดนิ้วเข้ามาในตัวโดยไม่ได้ให้สัญญาณอะไรก่อนเลย

            ลู่หานเกร็งจนช่วงนั้นบีบรัดแน่น แต่เซฮุนก็พยายามช่วยให้อีกคนผ่อนคลายด้วยการวนนิ้วเบาๆ ในช่องทางอ่อนนุ่ม  และเมื่อลู่หานเริ่มผ่อนความเกร็งลง เขาก็สอดนิ้วเข้าไปจนมิด

            “อ๊ะ..!”

            “พี่.. อย่าเบียดดิ”

            “ซ.. เซฮุน”  ซบใบหน้าลงกับแผ่นอกเปลือยเปล่า สะดุ้งเป็นพักๆ เมื่อรุ่นน้องจงใจกดปลายนิ้วกับจุดกระสันภายในกาย

            แล้วลู่หานก็เหมือนถูกกระตุกขาให้หล่นจากท้องฟ้า เมื่อเด็กหน้าตายดึงนิ้วออกไป

            “พี่.. ผมเมา”

            “...”

            “ขอนะ”

            ลู่หานเบือนหน้าหนีเมื่อเด็กหน้าตายที่เขานั่งทับอยู่กำลังใช้มือจัดการกับซิปกางเกงของตัวเอง ก่อนจะดึงมันลงจากเรียวขาโดยความร่วมมือของลู่หาน

            ‘พี่.. ผมเมา’ ?

            ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมีสาเหตุมาจากฤทธิ์น้ำเมาที่ดื่มเข้าไปแล้วก่อให้เกิดแรงปราถนามากมายขนาดนี้.. แต่ก็ยอม

            อยากให้กอด.. อยากเป็นของเซฮุน

            ดูเหมือนเป็นคนง่ายๆ... ก็แค่กับคนที่ตัวเองรักหมดหัวใจ  คงไม่ผิดอะไรหรอกมั้ง

            “อย่าเหม่อดิพี่”

            “เซฮุน ย.. อย่าเพิ่ง! อ๊า !!”  ทั้งๆ ที่เอ่ยปากห้ามแต่เซฮุนกลับทำในสิ่งตรงกันข้าม  เขาจับเอวคอดไว้มั่น ยกขึ้นน้อยๆ ก่อนจะกดร่างบางลงมาบนแก่นกายแข็งขืนของเขา

           

            “อืม.. อย่าเกร็ง”

            “จ.. เจ็บ อื้อออ!”  เพราะเอาแต่พูดว่าเจ็บแถมยังเกร็งจนเด็กหน้าตายก็รู้สึกปวดส่วนนั้น เลยรั้งท้ายทอยอีกคนเข้ามารับจูบไปอีกหน

           

            ใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดลิ้นเรียวเอาไว้  ลมใจหายร้อนผ่าวทำให้สติสตังยิ่งแตกกระเจิง และเมื่อลู่หานเบนความสนใจทั้งหมดมาที่การจูบแล้ว เซฮุนเลยใช้จังหวะนั้นในการกดตัวอีกคนลงมาให้กลืนกินส่วนนั้นเข้าไปจนมิด

            “อ๊า !!!”

            ร้องออกมาสุดเสียงเมื่อรู้สึกว่าเหมือนร่างกายกำลังถูกฉีกขาดออกจากกัน   น้ำตารื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้.. แต่เด็กหน้าตายไม่ได้สนใจ  เขาเริ่มก่อการร้ายด้วยการขยับตัวเบาๆ และผู้โดนกระทำก็จำต้องรับความเจ็บนั้นไป

           

            “อืมม.. พี่.. แน่นว่ะ”

            “ฮ.. ฮื้ออ..”  ร้องครวญครางแล้วปัดป่ายมือไปกับอากาศตรงหน้า เซฮุนจึงดึงมือเรียวคู่นั้นให้โอบรอคอเขาเอาไว้ จากนั้นก็รั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดส่วนตัวเขาเองก็เริ่มขยับสะโพก

            แรกๆ ทุกอย่างก็ดูเนิบนาบจนร่างบางคลายความเจ็บแสบลงไปบ้าง  แต่พอลู่หานเริ่มย่ามใจ เซฮุนก็ใช้จังหวะนั้นในการคว้าเอวคอดไว้แล้วขยับคนที่นั่งคร่อมตนอยู่ให้ขึ้นลงในแบบที่ต้องการ

            “อะ.. อ๊ะ!”

            และเมื่ออารมณ์เริ่มนำพา ลู่หานก็กลายเป็นคนควบคุมทั้งหมดด้วยตัวเอง

           

            เป็นเพราะพื้นที่ในรถไม่ได้กว้างอย่างการอยู่บนเตียง ดังนั้นใบหน้าแดงของลู่หานจึงทำได้แค่ซบอยู่กับไหล่กว้างแล้วปล่อยเสียงครางออกมาเพราะความกระสัน

            กลิ่นเหงื่อจากร่างบางทำให้เซฮุนเริ่มมึนเมาหนักกว่าเดิม

            เขาสวนสะโพกกลับในขณะที่ลู่หานเองก็กดทับลงมาจนมิด...

            “อ๊า! เซ.. เซฮุน”

            “อ่าห์.. เร็ว.. เร็วอีกดิพี่” เซฮุนครางต่ำ

            “อื้อ.. อึก!” 

            โชคดีที่รถของเซฮุนติดฟิมล์สีดำ และตอนนี้ก็ดึกมากทำให้ผู้คนไม่ค่อยสัญจรกันมากสักเท่าไรนัก.. จะมีบ้างที่คนออกมาจากผับจะหันมามองที่รถเพราะความผิดปกติ

           

มันโยกไปมาคล้ายกับมีใครทำอะไรกันอยู่

           

แต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากมายสักเท่าไรเมื่อมันเป็นเรื่องปกติสำหรับวัยรุ่นทั้งหลายที่เมาปริ่มไปเป็นที่เรียบร้อย..

           

            ลู่หานเริ่มตาพร่าเบลอ ความเครียดเริ่มมาจ่อที่ปลาย เซฮุนก็ไม่ต่างกัน

            เพลงรักเริ่มถูกเร่งจังหวะให้ถี่กระชั้นมากขึ้น ลู่หานแหงนคอขึ้นเผยอริมฝีปากปล่อยเสียงครางหวานหูออกมาให้เซฮุนรับฟัง

            และเด็กหน้าตายก็ตอบแทนด้วยการกระแทกกายเข้าไปถี่รัว

            แล้วในที่สุดสถานการณ์ก็คลี่คลาย...

            เบาะรถเลอะคราบน้ำสีขาวขุ่นเพียงเล็กน้อยเมื่อเขาทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน...

98%

           

อีก 2% ต้องกลับไปอ่านนะฮับมันสำคัญมาก !  อ่านแล้วเม้นด้วยน๊า จุ้บๆ http://my.dek-d.com/09061996/writer/viewlongc.php?id=1121550&chapter=6